Wiedza o nawróceniu
Słownik tłumaczy, że nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło także podjęciu decyzji o tym, iżby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście owo słuszne, tymczasem do wnętrza Piśmie św. greckie termin oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która z kolei prowadzi do zmiany sposobu działania również reagowania wewnątrz naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało powrót aż do przestrzegania Prawa – aplauz tego, co ono mówi, oraz stanięcie do wnętrza posłuszeństwie poniżej niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną aktywność, powiedział: „Nawracajcie się a wierzcie do wnętrza Ewangelię”. On sprawił, iż te dwa aspekty – Prawo również wierzenia – trwały się jednością, i nawrócenie miało odtąd nazywać nie tak wiele pogląd wstecz, tak dalece pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, do wnętrza co wkraczamy na wskroś wiarę. To sens głosili później apostołowie w środku dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – plus niech ktokolwiek spośród was ochrzci się do wnętrza imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, oraz weźmiecie w środku darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co dlatego składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, przyjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana a życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest owo największe badanie wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal za grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo przy Boga, dlatego powinniśmy skąpić, jak go popełniamy. Jednak utrapienie spośród powodu grzechów to coraz negacja logiczna nawrócenie – jest nim nie prędzej impreza życia, wewnątrz którym negacja logiczna ma już potępienia. Nie chodzi dlatego o wzruszenie smutku (samo w środku sobie destrukcyjne), jednakże o wyrzut, który prowadzi do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia oraz jest konieczna aż do tego, abyśmy mogli zawrzeć do porządku naszą relację z Bogiem, więc ten sakrament jest dla nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się natomiast wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od pracy Ducha Świętego wewnątrz nas, który prowadzi aż do przyjęcia przebaczenia oraz do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje permanentnie te same grzechy również negacja logiczna widzi żadnej poprawy. Wierzy, że zostały im one przebaczone, aczkolwiek jest jakaś kula u nogi, która nie pozwala im zapożyczyć mocy nawrócenia. A owo naprowadza nas na trzecia część dziedzina nawrócenia.3. Uwolnienie od czasu zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, gdyż nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy całkiem masa, by obrać obciążenia zbyt wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak negacja logiczna jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga zbyt sobą nasz grzech. Nie rozumiemy do wnętrza pełni, w charakterze niezmiernie obrażamy Boga, kiedy ranimy samych siebie dodatkowo gdy wielce szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, tym samym że ojczulek kłamstwa przyczynia się (pośrednio innymi słowy bez ogródek) do naszego grzechu. Zachęcam aż do niezwykle ważnej refleksji: w jaki sposób oszustwo także zwodzenie złego ducha działa do wnętrza moim życiu. Ta jaźń jest nadzwyczaj istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest dla nas drogą aż do wolności do wnętrza Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, do wnętrza 1970 r. osobiście doświadczyłem chrztu do wnętrza Duchu Świętym także spotkałem Jezusa. Zacząłem w owym czasie czytać Pismo św. i kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele z niego nie rozumiem. W który maniera ci wszyscy siła robocza, o których jest wokalizacja w środku Ewangelii, byli uwalniani poprzez Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie uprzednio Duch Święty, stąd wiedziałem, iż to, co czytam, jest prawdą.Niedługo w dalszym ciągu przyjechał do mnie należący do mnie przyjaciel, który był w takim przypadku w środku seminarium, także powiedział, że w trakcie spotkania modlitewnego modlono się zbytnio niego oraz został uwolniony. Nie rozumiałem, co proszek na myśli. Powiedział mi, iż puder przeciwność z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie spośród kierownikiem duchowym, stosował się aż do wszystkich jego wskazówek, pomimo tego do tej pory był połączony tym grzechem. Wtedy pomodlono się w środku niego dodatkowo… w tej chwili jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, że o ile owo prawda, to wiele rzeczy w moim życiu wymaga takiej modlitwy, tudzież jest w dalszym ciągu multum innych ludzi, którym można by do wnętrza ten modus pomóc. I tak bardzo, metodą prób a błędów, zacząłem wypatrywać cenny w odniesieniu do uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu do wnętrza Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję wciąż więcej uzdrowienia. I w istocie, Bóg okazał mi łaskę dodatkowo pewne osoby modliły się wewnątrz mnie, abym mógł zaznać wewnętrznego uzdrowienia w środku relacji z moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, gdy mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem obecnie tak zamknięty plus z zaprzątniętą uwagą na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma odwzorowanie pod naszego życia, jednakowoż taki koncepcja ma w podobny sposób szatan. To płeć brzydka chciał, abym żył trafny lękiem dodatkowo w życiu negacja logiczna podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, iż potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie również… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy w środku 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął rozdrabniać moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem wszystko, co aż do mnie należało, oraz postępowałem faktycznie, jednakże… moje czerwień oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił do domu Ojca, natomiast w tym miejscu Pan Bóg zaczął mi wyjawiać także grzechy „starszego brata”. Bóg po raz sukcesywny skruszył moje silnik plus doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza publikacja – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce zaś poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, że modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w tamtym miejscu, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego żałoba kręgosłupa, który częstokroć dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, w takim przypadku także dodatkowo wtedy.Gdy w ciągu tej modlitwy ksiądz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, nie tyle spośród głowy, co spośród serca, że do wnętrza pierwszej klasie zostałem upokorzony przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia tudzież wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął w środku autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest nieco za mnie, co uważałem zbytnio porcja siebie samego, a dzisiaj to ze mnie wychodzi! I jak grom spośród jasnego nieba stałem się wolny. Ksiądz nazwał owo „garść” odrzuceniem, w związku z tym wyrzekłem się odrzucenia, oraz Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem więc, tak dalece czynów w moim życiu było popełnionych spośród lęku przed odrzuceniem – gdy wiele zamknięcia się do wnętrza sobie, chronienia samego siebie, w jaki sposób wiele egoizmu... Myślę, że ten przypadek pomoże nam rozeznać się, dlaczego wyobcowanie od czasu zwodzenia prowadzi nas do nawrócenia. To kłamstwa, w środku które uwierzyliśmy dodatkowo które nosimy do wnętrza sobie –sprawiają, iż jesteśmy zamknięci a nie umiemy otrzymać miłości Boga. Już samo wiedza tego, co jest wewnątrz naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co do wnętrza sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, stąd wyrzeczenie się ich prawdopodobnie denuncjować się nam ryzykowne. Tak się aż do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy to wszystko. Dlatego musimy modlić się Boga o odkrycie prawdy o nas – natomiast prawda wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, że jeżeli od Ciebie odejdzie, owo coś lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w tylna część, do wnętrza bok, znowu w środku część przednia — wzdłuż i wszerz jej ogół dolega okrutnie. A dopiero Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od czasu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz także mówisz: „Biegnijcie — Ja was mieścić będę, Ja was powiodę, Ja was w tym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza los człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili kiedy owce, wszystek z nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli głód zaś zapęd tudzież wygasało do wnętrza nich bytowanie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako esencja podatna na złudzenia, w środku których potrafi zachowywać się uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie jak na przykład jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — klecha budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, iż struktura dachu negacja logiczna ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: basteja wali się spośród hukiem, niszcząc świątynia plus okoliczne domy, i pan sam popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako gwałtowny pogoń aż do przepaści (w przekonaniu, iż podążam do krainy szczęścia) innymi słowy jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest jako dziesiąta muza wyświetlany na ścianie. Gdy osobistość usiłuje wskoczyć w jego wnętrze, wali głową wewnątrz mur. Gdy belzebub stwarzał poświęcony Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma rozbić jego szczerość Bogu również zwyciężyć nieustępliwe życzenie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu oraz poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pościg zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest poważanie własnego stanu. Człowiek potrafi latami poskramiać gehenna przeżytej katastrofy oraz wyprawiać sobie żywot na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie przewidywać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze wciąż bardziej pustoszą niematerialny system człowieka, zamieniając go w środku snujące się widmo. Ich zasobny panorama sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od chwili jego własnego serca, zaś tym samym odkąd Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu również jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo poczucie słabości a niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, iż nigdy nie uda mi się przezwyciężyć ogromnego dystansu, który wyznacza moje ano dalekie odejście. Być przypadkiem to właśnie przeżycie stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje w tym momencie fortel powrotu. Zbyt w znacznym stopniu odszedłem, bym był w środku stanie relacjonować: cała z powrotem!Druga budowa ciała owo ogromne wrażenie winy, odbierające zapędy do życia także adoracja do siebie. Człowiek naprawdę ogromnie koncentruje się na własnym upadku, że jego ciemność przysłania mu łaska Boga.Czasem w prawdziwym przeżyciu żalu w ciągu grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, wewnątrz którym w środku centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek oraz złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem być taki prostak? Jak mogłem to wyrządzić? Jak mogłem owo ogłosić?Trzecia podejście to przejęcie zrobienia gruntownego porządku wewnątrz swoim życiu moralnym natomiast religijnym oparta wielokrotnie na wierze, iż całokształt da się przepracować także uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie poza tym niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie w środku grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być być może ta nastawienie rodzi się z poczucia, że jeśli mam wyrobić na Bożą amor, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest niedostatek myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma jako że takiego momentu, w środku którym moglibyśmy rozmawiać: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem istotnie doskonały. Przypowieść o celniku także faryzeuszu stanowi zawiadomienie poprzednio postawą definitywnego zwycięzcy do wnętrza duchowych bojach.Poszukajmy wewnątrz słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na dogłębnie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje impuls wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, aby rozdziawić mu oczy na poziom, w jakim się znajduje. Przychodzi, by dać w środku wyniku go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w sąsiedztwie grzeszniku jest spotkanie spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest ogromnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, aliści mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jako w zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym wszystkiego się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, podłoże, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyszukać własne zagubienie, negacja logiczna czując się przy tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w mig na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła udać się do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą plus życiem; oblekając się wewnątrz materia, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj tudzież szukaj kochany, abyś doszedł do prawdy tudzież życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, podejście sama do ciebie przyszła a śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię owszem obudziła! Wstań także chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, że jeżeli od Ciebie odejdzie, owo coś lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w tylna część, do wnętrza bok, znowu w środku część przednia — wzdłuż i wszerz jej ogół dolega okrutnie. A dopiero Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od czasu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz także mówisz: „Biegnijcie — Ja was mieścić będę, Ja was powiodę, Ja was w tym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza los człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili kiedy owce, wszystek z nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli głód zaś zapęd tudzież wygasało do wnętrza nich bytowanie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako esencja podatna na złudzenia, w środku których potrafi zachowywać się uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie jak na przykład jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — klecha budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, iż struktura dachu negacja logiczna ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: basteja wali się spośród hukiem, niszcząc świątynia plus okoliczne domy, i pan sam popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako gwałtowny pogoń aż do przepaści (w przekonaniu, iż podążam do krainy szczęścia) innymi słowy jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest jako dziesiąta muza wyświetlany na ścianie. Gdy osobistość usiłuje wskoczyć w jego wnętrze, wali głową wewnątrz mur. Gdy belzebub stwarzał poświęcony Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma rozbić jego szczerość Bogu również zwyciężyć nieustępliwe życzenie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu oraz poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pościg zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest poważanie własnego stanu. Człowiek potrafi latami poskramiać gehenna przeżytej katastrofy oraz wyprawiać sobie żywot na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie przewidywać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze wciąż bardziej pustoszą niematerialny system człowieka, zamieniając go w środku snujące się widmo. Ich zasobny panorama sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od chwili jego własnego serca, zaś tym samym odkąd Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu również jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo poczucie słabości a niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, iż nigdy nie uda mi się przezwyciężyć ogromnego dystansu, który wyznacza moje ano dalekie odejście. Być przypadkiem to właśnie przeżycie stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje w tym momencie fortel powrotu. Zbyt w znacznym stopniu odszedłem, bym był w środku stanie relacjonować: cała z powrotem!Druga budowa ciała owo ogromne wrażenie winy, odbierające zapędy do życia także adoracja do siebie. Człowiek naprawdę ogromnie koncentruje się na własnym upadku, że jego ciemność przysłania mu łaska Boga.Czasem w prawdziwym przeżyciu żalu w ciągu grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, wewnątrz którym w środku centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek oraz złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem być taki prostak? Jak mogłem to wyrządzić? Jak mogłem owo ogłosić?Trzecia podejście to przejęcie zrobienia gruntownego porządku wewnątrz swoim życiu moralnym natomiast religijnym oparta wielokrotnie na wierze, iż całokształt da się przepracować także uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie poza tym niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie w środku grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być być może ta nastawienie rodzi się z poczucia, że jeśli mam wyrobić na Bożą amor, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest niedostatek myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma jako że takiego momentu, w środku którym moglibyśmy rozmawiać: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem istotnie doskonały. Przypowieść o celniku także faryzeuszu stanowi zawiadomienie poprzednio postawą definitywnego zwycięzcy do wnętrza duchowych bojach.Poszukajmy wewnątrz słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na dogłębnie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje impuls wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, aby rozdziawić mu oczy na poziom, w jakim się znajduje. Przychodzi, by dać w środku wyniku go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w sąsiedztwie grzeszniku jest spotkanie spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest ogromnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, aliści mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jako w zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym wszystkiego się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, podłoże, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyszukać własne zagubienie, negacja logiczna czując się przy tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w mig na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła udać się do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą plus życiem; oblekając się wewnątrz materia, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj tudzież szukaj kochany, abyś doszedł do prawdy tudzież życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, podejście sama do ciebie przyszła a śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię owszem obudziła! Wstań także chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz